Przykurcz Volkmanna

Przykurcz Volkmanna, to inaczej zespół niedokrwienny Volkamanna. 

Przyczyny powstania:

• złamanie nadkłykciowe kości ramiennej
• uszkodzenie tętnicy ramiennej
• zwichnięcie stawu łokciowego ( z uwięźnięciem tętnicy łokciowej)
• złamanie kości przedramienia
• stłuczenia i obrzęki okolicy stawu łokciowego (np. spowodowane uciskiem opaską Esmarcha  lub opatrunkiem  gipsowym)

W wyniku niedokrwienia pojawiają się :

• ból
• zaburzenia czucia
• obrzęki i zasinienie palców
• przykurcze ( które z czasem ulegają utrwaleniu)

Następnie dochodzą zaburzenia troficzne oraz zwłóknienia mięśni. Następuje stopniowa deformacja ręki:

• palce ulegają zgięciu w stawach międzypaliczkowych i przeproście w stawach śródręcznopaliczkowych
• ręka ustawia się w stronę łokciową
• nadgarstek ustawia się w zgięciu dłoniowym
• kciuk przywiedziony
• przedramię w pronacji

Postępowanie usprawniające:

Uszkodzeniu ulegają głównie mięśnie : zginacz głęboki palców i zginacz długi kciuka. Powstaje charakterystyczna deformacja z  przykurczem  w pozycji wyprostnej w stawach śródręczno-paliczkowych oraz zgięciem w stawach międzypaliczkowych. Przykurcz palców zwiększa się przy zgięciu grzbietowym nadgarstka, a zmniejsza się podczas dłoniowego zginania. 

Na program usprawniania składają się

• ćw. bierne i ćw. redresyjne  poszczególnych stawów  ręki  oraz stawu nadgarstkowego
• ćw. czynne w stawie łokciowym i barkowym
• ćw. w ciepłej wodzie

UWAGA: wyprost palców powinien być wykonywany przy osiągalnym zgięciu grzbietowym w stawie nadgarstkowym.

Przed kinezyterapia należy wykonać masaż  całej kończyny górnej.

W miarę postępu czynności ręki stosuje się:

• ćw. chwytne ręki
• ćw. manipulacyjne
• ćw. ręki w czynnościach dnia codziennego
• terapię zajęciową

Fizykoterapia

Zabiegi fizykalne mają na celu:

• poprawienie krążenia obwodowego
• rozluźnienie tkanek miękkich
• zmniejszenie bólu kauzalgicznego

Zabiegi:

• masaż wirowy
• jonoforeza z hialuronidazy, nowokainy lun jodową
• prądy DD
• ultradźwięki
• elektrostymujację

Bibliografia:   Fizjoterapia w chorobach układu ruchu, Małgorzata Paprocka-Borowicz, Marcin Zawadzki, Wrocław 2007
 Chemia z importu i proszek niemiecki do nabycia na stronie supermarket online

Uszkodzenie nerwu pośrodkowego

Nerw pośrodkowy pochodzi z pęczka przyśrodkowego i bocznego splotu ramiennego C5-Th1. 

Mięsnie unerwione przez nerw pośrodkowy:

• mięsień nawrotny obły
• mięsień zginacz promieniowy nadgarstka
• mięsień dłoniowy długi
• mięsień zginacz powierzchowny palców
• mięsień zginacz długi kciuka
• mięsień nawrotny czworoboczny
• mięsień odwodziciel krótki kciuka
• mięsień przeciwstawiacz kciuka
• mięsień zginacz krótki kciuka
• mięśnie glistowate palca I i II

Objawy uszkodzenia nerwu pośrodkowego są ściśle związane z poziomem urazu.

Poniżej - charakterystyczne ustawienie dłoni "do przysięgi", tzw. ręka błogosławiąca

crsrehabilitacja.pl

 zakupy przez internet

W wyniku uszkodzenia na poziomie stawu łokciowego i powyżej dochodzi do porażenia zginaczy ręki i zginaczy długich palców ( z wyjątkiem mięśnia zginacza łokciowego nadgarstka i części łokciowej mięśnia zginacza głębokiego palców).

Uszkodzenie nerwu promieniowego w części dystalnej przedramienia powoduje dysfunkcję mięśni unerwianych wyłącznie przez ten nerw.   Nie występuje ułożenie ręki „do przysięgi”, ale za to pojawia się ograniczenie odwodzenia kciuka nawracania i przeciwstawiania kciuka.

Uszkodzenie części czuciowej nerwu pośrodkowego prowadzi do zaburzeń czucia części dłoniowej trzech i pół palca od strony promieniowej (palce I, II i pół III). W wyniku zaniku unerwienia dochodzi do atrofii mięśni kłębu (mięśnie kciuka: odwodziciel kciuka, zginacz krótki, przeciwstawiacz, przywodziciel). Powstaje tzw. ręka małpia.

Przyczyny uszkodzenia nerwu pośrodkowego:

• złamanie trzonu kości ramiennej
• ucisk przez głowę partnera podczas snu
• ucisk przez opaskę elastyczną
• rękoczyn Esmarcha (udrożniając komuś drogi oddechowe)
• zmiany w mięśniu nawracającym obłym (nerw pośrodkowy przechodzi pod tym mięśniem)
• nadkłykciowe złamanie  kości ramiennej typu wyprostnego z przemieszczeniem
• anomalia rozwojowa w postaci wyrostka nadkłykciowego kości ramiennej
• złamanie obwodowej części przedramienia
• uszkodzenia na poziomie nadgarstka (nerw jest położony powierzchownie)

 chemia z importu

Badanie kliniczne:

•  test Phalena (utrzymanie zgięcia ręki wywołuje ból i drętwienie palców)
•  ObjawTinela (ból przy opukiwaniu strony wewnętrznej nadgarstka)
• Objaw butelki (niemożność uchwycenia okrągłego przedmiotu)

Leczenie:

• zmian trybu życia
• zastosowania jednorazowej blokady sterydowej
• leczenie zachowawcze: szyna unieruchamiająca nadgarstek na noc
• leczenie operacyjne:  zabieg polega na wzdłużnym przecięciu troczka zginaczy co skutkuje odbarczeniem nerwu pośrodkowego.

 

proszek niemiecki

Uszkodzenia nerwów obwodowych

Obwodowy układ nerwowy

Nerwy tworzące układ obwodowy przewodzą impulsy pomiędzy mózgowiem i rdzeniem kręgowym a narządami.

• Nerwy czaszkowe to 12 par nerwów czuciowych, ruchowych i mieszanych (czuciowo-ruchowych), unerwiających głównie naszą głowę (narządy zmysłów, gruczoły, mięśnie).
• Nerwy rdzeniowe to 31 par nerwów mieszanych unerwiających m.in. narządy wewnętrzne, skórę, mięśnie, gruczoły.

Uszkodzenia nerwów obwodowych dotykają najczęściej nerwów, przebiegające przez miejsca anatomiczne, które są najsłabiej chronione. Dlatego też najczęściej występują one w obszarze kończyn górnych.

Nerwy obwodowe zawierają zazwyczaj trzy komponenty: ruchowy, czuciowy i wegetatywny. 

Obwodowe nerwy ruchowe

Uszkodzenie włókien ruchowych prowadzi do porażeń wiotkich (uszkodzenie obwodowego neuronu ruchowego), a w konsekwencji do zaników mięśni unerwionych przez dany nerw.

Uszkodzenie górnego (centralnego) neuronu ruchowego (mózg, rdzeń kręgowy) prowadzi do porażeń spastycznych.

Uszkodzenie dolnego (obwodowego)  neuronu ruchowego (nerwy obwodowe) prowadzi do porażeń wiotkich.

Obwodowe nerwy czuciowe

Przerwanie włókien czuciowych  powoduje  różne zaburzenia czucia (czucie dotyku, bólu, temperatury). Granice zaburzeń bywają zatarte, gdyż dana okolica skóry ciała często unerwiana jest przez gałązki pochodzące z pni różnych nerwów.

Obwodowe nerwy wegetatywne

Uszkodzenie włókien wegetatywnych prowadzi do zaburzeń w ukrwieniu, a tym samym w odżywieniu tkanek ciała. Początkowo pojawia się przekrwienie wynikające z rozszerzenia włókien krwionośnych, a następnie niedokrwienie i następującego niedotlenienie tkanek.

Uszkodzenie nerwów obwodowych nie musi być wynikiem urazu mechanicznego. Może być również spowodowane przewlekłą chorobą, np. cukrzycą. W zaburzeniu tym charakterystycznym objawem jest  stopa cukrzycowa.  Zaburzenie to może wynikać z uszkodzenia gałęzi czuciowych  (pacjent nie czuje drobnych urazów), z uszkodzenia gałęzi wegetatywnych (występuję zaburzenia ukrwienia i odżywienia), lub w wyniku zwiększonej podatności na zakażenia (zwiększony poziom cukru w surowicy – hiperglikemia).

Przewlekła i nieleczona stopa cukrzycowa prowadzi do głębokich i nieodwracalnych zmian, a w konsekwencji do amputacji tej części kończyny. 

chemia z importu

http://portalwiedzy.onet.pl

 proszek niemiecki

Podział uszkodzeń nerwów

Klasyfikacja Seddona ( z 1943 roku):

• neuropraksja (neuropraxis) – brak uszkodzenia aksonów, segmentalna demielinizacja; przewodnictwo nerwowe ulega osłabieniu lub zablokowaniu w wyniku kompresji lub naciągnięcia nerwu; klinicznie występują zaburzenia czucia oraz funkcji motorycznej mięśni; objawy ustępują bez wtórnych powikłań po kilku- kilkudziesięciu dniach;
• aksonotmezja (axonotmesis) – całkowite uszkodzenie aksonów, bez zniszczenia osłonki nerwu (endoneurinum i epineurinum); całkowity zanik funkcji nerwu; w niektórych przypadkach po pewnym czasie następuje regeneracja i powrót czynności (regeneracja trwa kilka – kilkadziesiąt miesięcy); jednak w wielu przypadkach uszkodzenie jest trwałe
• neurotmezja (neurotmesis) – całkowite przerwanie aksonów, mieliny oraz otaczającej tkanki łącznej; objawy kliniczne przypominają axonotmesis, jednak w tym wypadku nie ma mowy o spontanicznej regeneracji nerwu, dlatego też jest konieczna interwencja chirurgiczna

Klasyfikacja Sunderlanda (z 1951 roku) wyróżnia 5 stopni uszkodzenia:

• stopień I - blok przewodzenia z powodu kompresji lub niedokrwienia, przy zachowanej ciągłości nerwu, z ogniskową demielinizacją; powrót funkcji nerwu po 2-3 tygodniach; jest to odpowiednik neuropraksji wg Seddona
• stopień II - uraz aksonu, bez zmian w tkance okołonerwowej; regeneracja nerwu z szybkością  1mm/dzień; odpowiada axonotmesis Seddona
• stopień III - uszkodzenie endoneurium bez zmian w epi- i perineurnum; powrót funkcji zależy włóknienia śródpęczkowego
• stopień IV - uszkodzenie wszystkich osłonek z wyjątkiem epineurinum, zazwyczaj wystepuje powiększenie nerwu
• stopień V - całkowite przerwanie ciągłości nerwu, odpowiada neurotmesis Seddona

Bibliografia:   Fizjoterapia w chorobach układu ruchu, Małgorzata Paprocka-Borowicz, Marcin Zawadzki, Wrocław 2007

internetowy sklep spożywczy